ԿԵՂԾ ՀՈՒՄԱՆԻԶՄ ԿԱՄ ԵԿԵԼ ԵՄ ԱՍԵՄ, ՈՐ ԻՆՁ ՎՐԱ ՀՈՒՅՍ ՉԴՆԵՔ
Րաֆֆի Հովհաննիսյան. «Թող ոչ մեկը ինձ քարոզ չտա, երիտասա՛րդ, տներ գնալու մասին: Ես 21 օրուգիշեր այստեղ հացադուլի մեջ էի: Իհարկե, այդ օրը ակնկալիք կար եւ ցանկությունը մեծ էր, բայց հավանականությունը ավելի մեծ էր, որ այդ օրը առանց քաղաքական արդյունքի զոհվելու էին մեծ թվով քաղաքացիներ եւ ոստիկաններ: Իմ հսկողության տակ առանց քաղաքական արդյունքի դա պիտի տեղի չունենար եւ տեղի չունեցավ: Դուք իրավունք ունեք այդ հարցը տալ: Ժամը 6-ին ժողովրդի ոչ թե հավելում եղավ, այլ նվազում եւ քանի որ ես էի պատասխանատու այդ օրը, ես հարվածները վերցնում եմ իմ վրա: Ես չէի կարող թույլ տալ առաջին հերթին քո մահը: Ամեն հայի արյունը ինձ համար սրբություն է»:
Ինչ խոսք, ասպետաբար է հնչում։ Նույն կերպ սրանից 98 տարի առաջ մեկ այլ հեղափոխական առաջնորդ գտնում էր, որ «Երեկ շուտ էր, վաղը ուշ կլինի։ Այժմ կամ երբեք»։ Թե ում մոտ է հեղափոխություն անելը ստացվել, իսկ ով դեռ կանգնած է հրապարակում, հայտնի է յուրաքանչյուր առաջին դասարանցու։
Եվ առհասարակ՝ որքան շատ են խոսում մարդասիրությունից, այդքան քիչ այդ գործընթացում ակնկալեք հարերի արմատական լուծումներ։